Tok farvel med bygdemennesket og samtidskunstnaren

Det blå sceneteppet av Beate Sætrang var trekt til side og eit måleri av kunstnaren som no hadde enda livsvegen sin, var sett på ein framtredande plass i kulissane bak den raudmåla kista. Klassisk musikk og korsong strøymde ut i kinosalen medan lokalet var i ferd med å fyllast opp med folk som ville ta farvel med den avhaldne karen. Den hundre år gamle talarstolen, ja for i festskriftet om Seljord ungdomslag som blei utgjeve i 1996, står det å lesa at rosene i gamlesalen blei måla av Nils Skutevollen i 1925, var teken inn i kinosalen for høvet. Derfrå kom det mange fine ord, frå dei djupt alvorstunge til dei meir humoristiske, etter at preludiet var avspela. Lyrikaren og folkemusikaren Stein Versto var fyrst ute; han las diktet «Snøsong» av Jon Fosse. Me tek med eit utdrag av diktet:

– Eit fargerikt liv

 Fyrste allsongen var «Alltid freidig når du går» til tonefylgje av Kjetil Bergheim på piano. Ingrid Skjøtskift var den som leia den livssynsopne seremonien og heldt minnetala.