Hensynssone inst i Sundkilen – ein høgst farbar veg å gå

Korleis eit nyleg møte mellom deltakarane i kampanjen kunne ha arta seg:

Medan tåka ligg tjukk over Sundkilen, står 170 sjeler i djupsnoen på bubilparkeringa nedfor kyrkja. Dei fleste frå Kviteseid. Nokre få er på veg vekk, dei hadde kanskje gått feil. Andre står fjellstøtt, gjev seg ikkje. Dei fleste ein stad imellom. Heile spekteret av menneskelege kjensler syner seg. Mange betenkte andlet. Nokre skjuler andleta sine, det er vanskeleg å gje saka nett deira ansikt. Medan ein handfull vender breisida til og ropar: «Stopp ein halv!». Ein kjent figur står fjellstøtt med ein tåkelur, og sender kraftige låge tonar utover bygda. Tonar som varslar fare. Fare for kva? Det avhenger av øyro som høyrer. Men lyden høyrest i alle krinklar og krokar i den vesle bygda, like til Kilen. Og praten går rundt middagsborda. Kven rettar opp alvorlege avvik i kommunen vår no om dagen? Kvar var eg då reguleringsplanen for sentrum vart vedteken i 2006? Eller då kommuneplanens arealdel vart rullera i 2017-18? Kva gjer eg no?

Saman kan ein seie at desse 170 dannar ein levande statue. Han kan heite mykje forskjellig. Men kanskje; «Nok no, Kviteseid kommune» eller «Moder Jord kallar» eller «Om du har øyre, høyr».