Krasjkurs i jolebukk. – Du berre grov ein tunnel frå Blåfjell med hendene og kom hit kjempefort

– Eg er ein blånisse frå Blåfjell, gliser Halvor. Han har fått på seg ei blånisseluve og er heilt inne i rolla.

– Men korleis kom du deg hit, då? Det må ha vore ei lang reise?

– Nei, pip Halvor, men Åmund har ein ide.

– Du berre grov ein tunnel frå Blåfjell med hendene og kom deg hit kjempefort.

–Ja, ler Halvor.

Fem minutt tidlegare

I songen til Prøysen er draumen å vere fire år i romjoli, og gå jolebukk til bestemor med masker og høge hælar og det heile, men blant femåringane på avdeling Stoga i Åmot barnehage verkar begge omgrepa temmeleg ukjende. Det er fleire kreative forslag til kva romjol kan vere for noko

– Jol i rommet? føreslår Åmund.

– Romskipjol? seier Sagal spørjande.

– Eg trur det er veslejoleftan, seier Oda.

Og det er ho som er nærast svaret, for romjola startar jo ganske kort tid etter veslejoleftan.

– Men jolebukk, då, kva er det?

– Er det ein bukk som er eit joletre? undrar Oda.

Men det er ei i gruppa som har kjennskap til dei gamle tradisjonane.

– Mamma feira jolebukk i gamle dagar, fortel Eira.

– Gamle dagar, det er frykteleg lenge sidan, seier Åmund medan han ser på Eira med store auge.

Eira veit også kva mor hennar gjorde då ho var jolebukk.

– Ho gjekk rundt og kledde seg ut som ein nisse eller noko, og så fekk dei godteri.

Jolebukk på 1 - 2 - 3

Til krasjkurset har VTB med ein pose med diverse parykkar, masker og hattar, og ungane kastar seg over den for å kle seg ut. Snart er dei både nissar, hekser og zombiar. Men i tillegg til å ha på seg kostyme, bør også ein god jolebukk gå litt inn i rolla. Vere nokon, koma frå ein stad, og gjerne ha ei historie å fortelje.

– Eg er edderkoppheks, seier Tiril. Den spisse hatten hennar har svart og kvitt hår.

– Men eg er snill.

– Pirat, smiler Sagal med sjørøvarhatt.

Eira har drege på seg hanskar med juksepels og matchande skjerf.

– Eg er Rudolf, annonserer ho.

Åmund og Halvor tek på seg raud og blå nisseluve, og er raudnisse og blånisse.

– Men kvar kjem de frå, då?

– Eit skummelt hus, svarar heksa.

– Piratland, seier piraten etter ei kort tenkepause.

– Nisseland, kjem det kjapt frå Rudolf.

– Baby boss land, fniser raudnissen, og kikkar bort på blånissen, som sjølvsagt er frå Blåfjell.

Ein song gjer susen

Prikken over i-en er ein song frå jolebukkane, og ungane er slett ikkje vanskeleg å be på. Det er berre nokre dagar sidan 13. desember, så songvalet gjev seg sjølv, og snart ljomar Santa Lucia-songen gjennom heile Stoga.

– Kven trur at dei kjem til å gå jolebukk i år, då?

– Eg, ropar fleire og rekker opp handa.

–Jolebukk, kva er det? kjem det frå ein, men no veit Oda svaret. Ho rettar på den blonde parykken med lang flette og forklarar:

– Det er slik at ein kler seg ut og bankar på døra og syng ein song, seier ho.

Og det er ikkje tvil om kven Oda er.

– Elsa!