Det siste spelet

Etter over 20 år med spel i Fyresdal er det no duka for ei meir sportsleg markering av olsokdagane i bygda.

Laurdag kveld var det duka for årets olsokspel, som etter planen blir det siste i sitt slag. Hilde Martini Momrak, kulturkonsulent i kommunen, fortel at det no er naturleg for kommunen å avvikle spelet.

– Me har hatt vanskar med å finne nok folk dei siste åra. Det er no ei tid for alt, og etter 20 flotte år med spel, kjennest det rett å prøve noko nytt i samband med ei slik markering, seier ho.

Neste år er det ei meir sportsleg markering på trappene.

– Sjølv om det hadde vore veldig artig om Olav den Heilage hadde vore i Fyresdal, er det vel lite truleg at han faktisk var det. Men det me veit var her, var skeid. Skeidsteinen som ligg ved sidan av avkøyringa inn til industriområdet er hovudinspirasjonen når me no har bestemt oss for at det skal vere eit skeid i Fyresdal til års. Skeidet var eit populært bygdestemne for over tusen år sidan, der dei konkurrerte i blant anna hesteløp og hestekampar. Det blir både tidsriktige kostyme og konkurransar i 2016-utgåva, forutan hestekampar sjølvsagt, humrar Momrak.

«Jakta på den siste viking»

Men før det skipast til skeid i bygda, var det i år tid for å markere avviklinga av speltradisjonen. Og som dei tolv føregåande åra, var det den sandefjordsbaserte manusforfattaren, skodespelaren og regissøren Eivind Tveite som hadde ansvaret for spelet.

– Som ei slags avslutning på spela, har me bestemt oss for å gjere noko nytt i år. Difor blei det ei oppsetjing av eit slags humorteater, som me har titulert «Jakta på den siste viking». Det kjem til å bli ei humoristisk tolking av vikinghistoria, og ei blanding av så godt som alle sjangrar. Me har blitt inspirerte av Monty Python, «Torsdag Kveld fra Nydalen» og «Senkveld», fortel Tveite, som håpa det siste spelet ville setje seg i minnet på folk.

Kulturkonsulent Momrak er full av lovord om manusforfattaren.

– Eivind er ein tusenkunstnar og ein skikkeleg krumtapp. Hadde det ikkje vore for han hadde me ikkje klart å arrangere spel i alle dei åra me har. Årets spel er ein overgang til skeidet med innslag av til dømes hesteløp i spelet også. Som Erlend seier blir det ei salig blanding av sjangrar, og ein treng ikkje vere spesielt teaterinteressert for å få ei god oppleving, fortel ho.

Og sjangerblanding blei det. Spelet fortalde i korte trekk vikinghistoria frå start til slutt. Dei tilhøyrande fekk først sjå då vikingane angreip klosteret på Lindisfarne. Skal ein tru spelet var munkane omtrent dauddrukne då angrepet hendte, og vikinganes favoriserte våpen var såpebobler. Vidare blei ein introdusert til idrettskongen Olav Tryggvason, spela av Jan Henrik Lie, som både kunne sjonglere med knivar, kaste to spyd på ein gong – om enn ikkje så langt, og hoppe frå åre til åre, vel og merke medan dei låg på land. Mot slutten blei ein presentert for Olav den Heilage (Mathilde Kiland-Carlsen) som saman med sin einmannshær (Ine Berge Lund) til slutt måtte gje tapt i slaget på Stiklestad. I etterkant av slaget og Olavs fall, blei det sett i gang full drapsetterforsking, der både bror (Marcus Dahler) og syster (Maurit Zimmermann) av Derrick bidrog til å oppklare drapet på vikingkongen, saman med sin trufaste assistent og tolk, Harriet Klein (Kjersti Bergland). Heilt på tampen av framsyninga kunne òg kveldens vertar, Erlend Tveite og Bjørn Eivind Aasland avsløre at dei hadde funne den siste viking, lydmann Tor Bolstad Jensen.

Mangfaldige Olsokdagar

I tillegg til spelet, inneheldt årets olsokdagar fleire kulturelle innslag. Mellom anna var det konsert med Tre Sopranos fredagen, gatevandring og frukost i Folkestadbyen, og barneteateroppsetjinga «Sirkus».

– «Sirkus» er nettopp det namnet tilseier, nemleg sirkus. Alle ungane får høve til å vere litt sirkusdirektør, og alle får replikkar. Me har ynskt at dei skal kome med innspel sjølv, noko dei har vore flinke til. Ungane vil gjerne bli sirkusartistar på ei veke, og er godt med, noko som er bra. Hovudfokuset vårt har vore at dei skal få ein introduksjon til sirkuskunsten, og på mange måtar er slik sett øvingane, som er vegen, viktigare enn målet, framsyninga, fortel instruktør Tveite, som kjem tilbake i kulturskulen i bygda til hausten, for å drive sirkusundervising i bolkar.

– Alt i alt har olsokdagane vore ein suksess. Det har trass i dårlege vêrmeldingar vore bra med folk på alle arrangementa. Konserten med Tre Sopranos var kjempefin, og det var nærare 300 til saman som kom og såg på «Sirkus» og «Jakten på den siste viking», konkluderar Momrak.